Czasowniki greckie odmieniają się przez Strony (η φωνή, η διάθεση): Strona czynna -- Ενεργητική φωνή Strona bierna -- Μεσοπαθητική φωνή Tryby (η έγκλιση) Oznajmiający -- Οριστική Łączący -- Υποτακτική Rozkazujący -- Προστακτική Czasy (ο χρόνος) Teraźniejszy -- Ενεστώτας Przeszły niedokonany -- Παρατατικός Aoryst -- Αόριστος Przeszły dokonany -- Παρακείμενος Zaprzeszły -- Υπερσυντέλικος Przyszły niedokonany -- Μέλλοντας διαρκείας Przyszły dokonany -- Μέλλοντας στιγμιαίος Przyszły złożony -- Συντελεσμένος μέλλοντας Jedną formację imienną - imiesłów (μετοχή). Zauważmy, że bezokolicznik (απαρέμφατο) we współczesnym greckim nie istnieje. Według reguł tworzenia form osobowych greckie czasowniki dzielimy na dwie koniugacje (η συζυγία): koniugację Α (Α΄ συζυγία) i koniugację Β (Β΄ συζυγία). Do koniugacji Α należą czasowniki mające w 1. osobie liczby pojedynczej nieakcentowaną końcówkę ω (oprócz czasowników o końcówce άω). Do koniugacji Β należą czasowniki mające w 1. osobie liczby pojedynczej końcówki άω lub ώ. W zależności od końcówki rozróżniamy więc dwie koniugacji podrzędne: rzeczowniki na άω stanowią koniugację Β1 (Β΄ συζυγία - α΄ τάξη), rzeczowniki zaś na ώ stanowią koniugacje Β2 (Β΄ συζυγία - β΄ τάξη). Każdy czasownik ma trzy tematy (το θέμα): Temat czasu teraźniejszego, od którego tworzymy następujące czasy w obu stronach: Ενεστώτας Παρατατικός Μέλλοντας διαρκείας Temat aorystu, od którego tworzymy następujące czasy strony czynnej: Μέλλοντας στιγμιαίος Αόριστος Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελεσμένος μέλλοντας Temat aorystu strony biernej, od którego tworzymy następujące czasy strony biernej: Μέλλοντας στιγμιαίος Αόριστος Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελεσμένος μέλλοντας Czasowniki posiadające tylko tematy czasu teraźniejszego i aorystu nazywamy czasownikami czynnymi. Czasowniki mające tylko temat strony biernej nazywamy czasownikami biernymi (αποθετικά ρήματα).
Czasy od tematu czasu teraźniejszego
Od tematu czasu teraźniejszego tworzymy następujące czasy: Teraźniejszy (Ενεστώτας) Przeszły niedokonany (Παρατατικός) Przyszły niedokonany (Μέλλοντας διαρκείας)
Czas teraźniejszy
Czas teraźniejszy (ενεστώτας) tworzymy przez dodanie do tematu czasu teraźniejszego następujących końcówek osobowych: Α Β1 Β2 1. os. -άω 2. os. -εις -άς -είς 3. os. -ει -ά,-άει -εί 1. os. -ουμε -άμε -ούμε 2. os. -ετε -άτε -είτε 3. os. -ουν -ούν(ε) -ούν(ε) W stronie biernej: Α Β1 Β2 1. os. -ομαι -ιέμαι -ούμαι 2. os. -εσαι -ιέσαι -είσαι 3. os. -εται -ιέται -είται 1. os. -όμαστε -ιόμαστε -ούμαστε 2. os. -εστε, -όσαστε -ιέστε, -ιόσαστε -είστε 3. os. -ονται -ιούνται -ούνται
Czas przeszły niedokonany
Końcówki osobowe czasu przeszłego: -ες -αμε -ατε -αν(ε) Czasowniki koniugacji Α tworzą czas przeszły niedokonany (παρατατικός) od tematu czasu teraźniejszego przez przesuniecie akcentu na trzecią zgłoskę i użycie końcówek osobowych. Jeśli temat razem z końcówką osobową ma tylko dwie zgłoski, do tematu dodaje się akcentowany przedrostek έ (έ αύξηση). Czasowniki koniugacji Β tworzą czas przeszły niedokonany przez dodanie do tematu czasu teraźniejszego przyrostka ούσ i końcówek czasu przeszłego. Czasowniki koniugacji Β1 mogą również tworzyć παρατατικός za pomocą przyrostka αγ: μιλούσα oraz μίλαγα. Strona bierna czasu przeszłego niedokonanego tworzy się od tematu czasu teraźniejszego przez dodanie następujących końcówek: Α Β1 Β2 1. os. -όμουν -ιόμουν -ούμουν 2. os. -όσουν -ιόσουν -ούσουν 3. os. -όταν -ιόταν -ούνταν 1. os. -όμασταν,-όμαστε -ιόμασταν,-ιόμαστε -ούμαστε 2. os. -όσασταν,-όσαστε -ιόσασταν,-ιόσαστε -ούσαστε 3. os. -ονταν -ιούνταν,-ιόνταν -ούνταν
Czas przyszły niedokonany
Czas przyszły niedokonany (μέλλοντας διαρκείας, nazywany również ο συνεχύ) tworzymy za pomocą cząstki θα i czasu teraźniejszego czasownika.
Czasy od tematu aorystu
Temat aorystu strony czynnej
Temat aorystu strony czynnej tworzy się przez dodanie przyrostka σ do tematu czasu teraźniejszego. Przy tym może zachodzić odmiana końcowej spółgłoski tematu na ξ lub ψ: Zakończenie aorystu Zakończenie tematu temat ενεστώτας temat αόριστος ενεστώτας αόριστος χαν χασ χάνω έχασα νιωθ νιωσ νιώθω ένιωσα διαβαζ διαβασ διαβάζω διάβασα πλεκ πλεξ πλέκω έπλεξα ανοιγ ανοιξ ανοίγω άνοιξα προσεχ προσεξ προσέχω πρόσεξα -σκ διδασκ διδαξ διδάσκω δίδαξα -χν φτιαχν φτιαξ φτιάχνω έφτιαξα αλλαζ αλλαξ αλλάζω άλλαξα λειπ λειψ λείπω έλειψα σκαβ σκαψ σκάβω έσκαψα βάφ βαψ βάφω έβαψα -εύ δουλεύ δουλεψ δουλεύω δούλεψα -αύ παύ παψ παύω έπαψα
Od tematu aorystu tworzymy czasy: Aoryst -- Αόριστος Przyszły dokonany -- Μέλλοντας στιγμιαίος Przeszły dokonany -- Παρακείμενος Zaprzeszły -- Υπερσυντέλικος Przyszły złożony -- Συντελεσμένος μέλλοντας
Aoryst
Aoryst wyraża czynność dokonaną w przeszłości bez względu na jego trwałość, powtórzenia oraz stosunek do innych czynności w przeszłości. Czas ten tłumaczymy na język polski przez czas przeszły czasownika postaci dokonanej, na przykład: Έζησε στην Αμερική 20 χρόνια. Przeżył w Ameryce 20 lat. Έγραψε 15 βιβλία. Napisał 15 ksiąg. Aoryst tworzymy dodając do tematu aorystu końcówki osobowe czasu przeszłego -ες -αμε -ατε -αν(ε) Aoryst zawsze jest akcentowany na trzeciej sylabie. Jeśli forma czasownika w aoryście ma tylko dwie sylaby, na początku dodaje się przedrostek (augment) έ (έ αύξηση): νομίζω νόμισα δένω έδεσα Przedrostek έ, który dostają czasowniki dwusylabowe w αόριστος oraz παρατατικός nazywa się sylabowym (συλλαβική). Aoryst większej części czasowników dwusylabowych tworzy się przez przedrostek έ. Niemniej jednak, niektóre czasowniki używają w tym celu przedrostka ή: θέλω ήθελα ξέρω ήξερα πίνω ήπια Czasowniki pochodne, tzn. utworzone przez dodanie przyimka lub przedrostka do czasownika dwusylabowego, które się rozpoczynają od spółgłoski, otrzymują έ dodatkowe między przedrostkiem a tematem czasownika pierwotnego (samogłoska dodatkowa wewnętrzna -- εσωτερική αύξηση): Przedrostek Ενεστώτας Παρατατικός Αόριστος υπό υπο-γράφω υπ-έγραφα υπ-έγραψα περί περι-γράφω περι-έγραφα περι-έγραψα εισ εισ-πράττω εισ-έπραττα εισ-έπραξα επί επι-τρέπω επ-έτρεπα επ-έτρεψα εκ εκ-φράζω εξ-έφραζα εξ-έφρασα εκ-δίδω εξ-έδιδα εξ-έδωσα εν εν-τασσω εν-έτασσα εν-έταξα εγ-κρίνω εν-έκρινα εν-έκρινα εμ-πνέω εν-έπνεα εν-έπνευσα εν+διά ενδια-φέρω ενδι-έφερα ενδι-έφερα συν συμ-βαίνει συν-έβαινε συν-έβη συγ-κρίνω συν-έκρινα συν-έκρινα συν-δέω συν-έδενα συν-έδεσα Uwagi: Jeśli przyimek kończy się na samogłoskę, samogłoska ta z reguły się usuwa:υπογράφω => υπέγραφα εκ przetwarza się na εξ: εκλέγω => εξέλεγα Niektóre czasowniki (zwykle złożone), których czasownik pierwotny poczyna się od α lub ε, tworzą czas przeszły przy pomocy samogłoski dodatkowej η. Taka samogłoska nazywa się czasową (χρονική). Ενεστώτας Παρατατικός Αόριστος υπ-άρχω υπ-ήρχα υπ-ήρξα παρ-άγω παρ-ήγα παρ-ήγαγα Podsumowując, możemy powiedzieć że do utworzenia czasów przeszłych używa się następujących samogłosek dodatkowych: Sylabowa (Συλλαβική) ε Zewnętrzna (εξωτερική): έγραφα Wewnętrzna (εσωτερική): υπέγραφα Czasowa wewnętrzna (χρονική εσωτερική) η: υπήρχα
Temat aorystu strony biernej
Końcówka tematu aorystu strony biernej zależy od końcowki tematu strony czynnej: Strona czynna Strona bierna -θηκ, -στηκ -χτηκ -φτηκ, -φθηκ Poniższa tabela podaje bardziej szczegółowy opis: Temat αόριστος Temat ενεστώτας ενεστώτας αόριστος -θηκα νομαι κρί-νομαι κρί-θηκα -άνθηκα αίνομαι απολυμ-αίνομαι απολυμ-άνθηκα άνομαι αισθ-άνομαι αισθ-άνθηκα -άθηκα αίνομαι ζεστ-αίνομαι ζεστ-άθηκα -στηκα ζομαι ετοιμά-ζομαι ετοιμά-στηκα θομαι πεί-θομαι πεί-στηκα νομαι πιά-νομαι πιά-στηκα -χτηκα κομαι πλέ-κομαι πλέ-χτηκα γομαι ανοί-γομαι ανοί-χτηκα χομαι δέ-χομαι δέ-χτηκα σκομαι διδά-σκομαι διδά-χτηκα χνομαι ρί-χνομαι ρί-χτηκα ζομαι κοιτά-ζομαι κοιτά-χτηκα -φτηκα βομαι κρύ-βομαι κρύ-φτηκα φομαι βά-φομαι βά-φτηκα φτομαι σκέ-φτομαι σκέ-φτηκα -εύτηκα εύομαι μαγ-εύομαι μαγ-εύτηκα
Czas przyszły dokonany
Czas przyszły dokonany (Μέλλοντας στιγμιαίος, nazywany również ο απόλυτος) tworzy się od tematu aorystu przez dodanie końcówek osobowych czasu teraźniejszego.
Czasy dokonane złożone
Czasy dokonane tworzymy opisowo za pomocą czasownika posiłkowego έχω w odpowiedniej formie osobowej oraz czasownika odmienianego w trzeciej osobie liczby pojedynczej trybu łączącego: Przeszły dokonany (Παρακείμενος) Zaprzeszły (Υπερσυντέλικος) Przyszły złożony (Συντελεσμένος μέλλοντας) εγώ έχω διαβάσει είχα διαβάσει θα έχω διαβάσει εσύ έχεις διαβάσει είχες διαβάσει θα έχεις διαβάσει αυτός έχει διαβάσει είχε διαβάσει θα έχει διαβάσει εμείς έχουμε διαβάσει είχαμε διαβάσει θα έχουμε διαβάσει εσείς έχετε διαβάσει είχατε διαβάσει θα έχετε διαβάσει αυτοί έχουν διαβάσει είχαν διαβάσει θα έχουν διαβάσει
Tryb łączący ma trzy czasy: Teraźniejszy (Ενεστώτας) Aoryst (Αόριστος) Przeszły dokonany (Παρακείμενος)
Czas teraźniejszy
Czas teraźniejszy trybu łączącego tworzy się za pomocą cząstki να oraz czasownika odmienianego w formie czasu teraźniejszego trybu oznajmiającego: Α Β1 Β2 εγώ να διαβάζ-ω να νικά-ω να θεωρ-ώ εσύ να διαβάζ-εις να νικ-άς να θεωρ-είς αυτός να διαβάζ-ει να νικ-άει να θεωρ-εί εμείς να διαβάζ-ουμε να νικ-άμε να θεωρ-ούμε εσείς να διαβάζ-ετε να νικ-άτε να θεωρ-είτε αυτοί να διαβάζ-ουν να νικ-άν(ε) να θεωρ-ούν(ε)
Aoryst
Aoryst trybu łączącego tworzymy dodając do tematu aorystu końcowki osobowe czasu teraźniejszego. Α Β1 Β2 εγώ να διαβάσ-ω να νικήσ-ω να θεωρήσ-ω εσύ να διαβάσ-εις να νικήσ-εις να θεωρήσ-εις αυτός να διαβάσ-ει να νικήσ-ει να θεωρήσ-ει εμείς να διαβάσ-ουμε να νικήσ-ουμε να θεωρήσ-ουμε εσείς να διαβάσ-ετε να νικήσ-ετε να θεωρήσ-ετε αυτοί να διαβάσ-ουν να νικήσ-ουν να θεωρήσ-ουν(ε)
Czas przeszły dokonany
Czas przeszły dokonany tworzymy za pomocą cząstki να i czasu przeszłego dokonanego trybu oznajmiającego. Α Β1 Β2 εγώ να έχω διαβάσει να έχω νικήσει να έχω θεωρήσει εσύ να έχεις διαβάσει να έχεις νικήσει να έχεις θεωρήσει αυτός να έχει διαβάσει να έχει νικήσει να έχει θεωρήσει εμείς να έχουμε διαβάσει να έχουμε νικήσει να έχουμε θεωρήσει εσείς να έχετε διαβάσει να έχετε νικήσει να έχετε θεωρήσει αυτοί να έχουν διαβάσει να έχουν νικήσει να έχουν θεωρήσει
Czasowniki w trybie rozkazującym mają tylko drugą osobę obu liczb oraz trzy czasy: Teraźniejszy (Ενεστώτας) Aoryst (Αόριστος) Przeszły dokonany (Παρακείμενος)
Czas teraźniejszy
Czasowniki deklinacji Α tworzą ten czas przez dodanie do tematu czasu teraźniejszego końcówek ε (w liczbie pojedynczej) i ετε (w liczbie mnogiej). Jeśli otrzymana forma liczby pojedynczej ma więcej niż dwie sylaby, akcent kładziemy na trzeciej sylabie. Podobnie tworzą ten czas czasowniki deklinacji Β1, tylko końcówkami są α w liczbie pojedynczej i ατε w liczbie mnogiej. Czasowniki koniugacji Β2 tworzą osobną formę czasu teraźniejszego tylko w liczbie mnogiej, przez dodanie końcówki είτε. W liczbie pojedynczej używa się formy 2. osoby lp. trybu łączącego. Łatwo zauważyć, że druga osoba liczby mnogiej trybu rozkazującego zawsze jest równa tej formie trybu oznajmiającego, a druga osoba liczby pojedynczej różni się od odpowiedniej formy trybu rozkazującego tylko brakiem końcowego ς (w deklinacjach Α i Β1). Α Β1 Β2 εσύ διάβαζ-ε νίκ-α να θεωρ-είς εσείς διαβάζ-ετε νικ-άτε θεωρ-είτε
Aoryst
Aoryst, czyli forma dokonana, trybu rozkazującego tworzy się przez dodanie do tematu aorystu końcówek ε, w liczbie pojedynczej, oraz ετε w liczbie mnogiej. Jeśli otrzymana forma liczby pojedynczej ma więcej niż dwie sylaby, akcent kładziemy na trzeciej sylabie. W liczbie mnogiej akcent zawsze pada na przedostatnią sylabę: γράψε -- γράψτε Jeśli temat kończy się na jedną ze spółgłosek β, γ, θ, ν, między tematem a końcówką liczby mnogiej kładziemy przyrostek ε: φύγε φύγετε πήγαινε πηγαίνετε κατάλαβε καταλάβετε
Czas przeszły dokonany
Czas przyszły dokonany trybu rozkazującego tworzy się opisowo i jest równy drugiej osobie czasu przeszłego dokonanego trybu łączącego: Α Β1 Β2 εσύ να έχεις διαβάσει να έχεις νικήσει να έχεις θεωρήσει εσείς να έχετε διαβάσει να έχεις νικήσει να έχεις θεωρήσει
Ενεργητηκή φωνή
Οριστική
Ενεστώτας Παρατατικός Μέλλοντας διαρκείας εγώ ντύν-ω έντυν-α θα ντύν-ω εσύ ντύν-εις έντυν-ες θα ντύν-εις αυτός,-ή,-ό ντύν-ει έντυν-ε θα ντύν-ει εμείς ντύν-ουμε ντύν-αμε θα ντύν-ουμε εσείς ντύν-ετε ντύν-ατε θα ντύν-ετε αυτοί,-ές,-ά ντύν-ουν(ε) έντυν-αν θα ντύν-ουν(ε) Αόριστος Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελεσμένος μέλλοντας Μέλλοντας στιγμιαίος εγώ έντυσ-α έχω ντύσ-ει είχα ντύσ-ει θα έχω ντύσ-ει θα ντύσ-ω εσύ έντυσ-ες έχεις ντύσ-ει είχες ντύσ-ει θα έχιες ντύσ-ει θα ντύσ-εις αυτός,-ή,-ό έντυσ-ε έχει ντύσ-ει είχε ντύσ-ει θα έχει ντύσ-ει θα ντύσ-ει εμείς ντύσ-αμε έχουμε ντύσ-ει είχαμε ντύσ-ει θα έχουμε ντύσ-ει θα ντύσ-ουμε εσείς ντύσ-ατε έχετε ντύσ-ει είχατε ντύσ-ει θα έχετε ντύσ-ει θα ντύσ-ετε αυτοί,-ές,-ά έντυσ-αν έχουν ντύσ-ει είχαν ντύσ-ει θα έχουν ντύσ-ει θα ντύσ-ουν
Υποτακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εγώ να ντύν-ω να ντύσ-ω να έχω ντύσ-ει εσύ να ντύν-εις να ντύσ-εις να έχεις ντύσ-ει αυτός,-ή,-ό να ντύν-ει να ντύσ-ει να έχει ντύσ-ει εμείς να ντύν-ουμε να ντύσ-ουμε να έχουμε ντύσ-ει εσείς να ντύν-ετε να ντύσ-ετε να έχετε ντύσει αυτοί,-ές,-ά να ντύν-ουν να ντύσ-ουν να έχουν ντύσ-ει
Προστακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εσύ ντύν-ε ντύσ-ε να έχεις ντύσ-ει εσείς ντύν-ετε ντύσ-τε να έχετε ντύσ-ει
Μετοχή
Ενεστώτας Παρακείμενος ντύν-οντας έχοντας ντύσ-ει
Μεσοπαθητική φωνή
Οριστική
Ενεστώτας Παρατατικός Μέλλοντας διαρκείας εγώ ντύν-ομαι ντυν-όμουν θα ντύν-ομαι εσύ ντύν-εσαι ντυν-όσουν θα ντύν-εσαι αυτός,-ή,-ό ντύν-εται ντυν-όταν θα ντύν-εται εμείς ντυν-όμαστε ντυν-όμαστε θα ντυν-όμαστε εσείς ντύν-εστε ντυν-όσαστε θα ντύν-εστε αυτοί,-ές,-ά ντύν-ονται ντύν-ονταν θα ντύν-ονται Αόριστος Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελεσμένος μέλλοντας Μέλλοντας στιγμιαίος εγώ ντύθ-ηκα έχω ντυθ-εί είχα ντυθ-εί θα έχω ντυθ-εί θα ντυθ-ώ εσύ ντύθ-ηκες έχεις ντυθ-εί είχες ντυθ-εί θα έχεις ντυθ-εί θα ντυθ-είς αυτός,-ή,-ό ντύθ-ηκε έχει ντυθ-εί είχε ντυθ-εί θα έχει ντυθ-εί θα ντυθ-εί εμείς ντυθ-ήκαμε έχουμε ντυθ-εί είχαμε ντυθ-εί θα έχουμε ντυθ-εί θα ντυθ-ούμε εσείς ντύθ-ήκατε έχετε ντυθ-εί είχατε ντυθ-εί θα έχετε ντυθ-εί θα ντυθ-είτε αυτοί,-ές,-ά ντύθ-ηκαν(ε) έχουν ντυθ-εί είχαν ντυθ-εί θα έχουν ντυθ-εί θα ντυθ-ούν(ε)
Υποτακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εγώ να ντύν-ομαι να ντυθ-ώ να έχω ντυθ-εί εσύ να ντύν-εσαι να ντυθ-είς να έχεις ντυθ-εί αυτός,-ή,-ό να ντύν-εται να ντυθ-εί να έχει ντυθ-εί εμείς να ντυν-όμαστε να ντυθ-ούμε να έχουμε ντυθ-εί εσείς να ντύν-εστε να ντυθ-είτε να έχετε ντυθ-εί αυτοί,-ές,-ά να ντύν-ονται να ντυθ-ούν να έχουν ντυθ-εί
Προστακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εσύ να ντύν-εσαι ντύσ-ου να έχεις ντυθ-εί εσείς να ντύν-εστε ντυθ-είτε να έχετε ντυθ-εί
Μετοχή
Ενεστώτας Παρακείμενος ντυ-μένος,-η,-ο
Koniugacja Β1
Ενεργητηκή φωνή
Οριστική
Ενεστώτας Παρατατικός Μέλλοντας διαρκείας εγώ νικ-ώ, νικ-άω νικ-ούσα θα νικ-ώ, θα νικ-άω εσύ νικ-άς νικ-ούσες θα νικ-άς αυτός,-ή,-ό νικ-ά, νικ-άει νικ-ούσε θα νικ-ά, θα νικ-άει εμείς νικ-άμε, νικ-ούμε νικ-ούσαμε θα νικ-άμε, θα νικ-ούμε εσείς νικ-άτε νικ-ούσατε θα νικ-άτε αυτοί,-ές,-ά νικ-ούν(ε) νικ-ούσαν(ε) θα νικ-ούν(ε) Αόριστος Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελεσμένος μέλλοντας Μέλλοντας στιγμιαίος εγώ νίκ-ησα έχω νικ-ήσει είχα νικ-ήσει θα έχω νικ-ήσει θα νικ-ήσω εσύ νίκ-ησες έχεις νικ-ήσει είχες νικ-ήσει θα έχεις νικ-ήσει θα νικ-ήσεις αυτός,-ή,-ό νίκ-ησε έχει νικ-ήσει είχε νικ-ήσει θα έχει νικ-ήσει θα νικ-ήσει εμείς νικ-ήσαμε έχουμε νικ-ήσει είχαμε νικ-ήσει θα έχουμε νικ-ήσει θα νικ-ήσουμε εσείς νικ-ήσατε έχετε νικ-ήσει είχατε νικ-ήσει θα έχετε νικ-ήσει θα νικ-ήσετε αυτοί,-ές,-ά νίκ-ησαν έχουν νικ-ήσει είχαν νικ-ήσει θα έχουν νικ-ήσει θα νικ-ήσουν
Υποτακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εγώ να νικ-ώ, να νικ-άω να νικ-ήσω να έχω νικ-ήσει εσύ να νικ-άς να νικ-ήσεις να έχεις νικ-ήσει αυτός,-ή,-ό να νικ-ά, να νικ-άει να νικ-ήσει να έχει νικ-ήσει εμείς να νικ-άμε, να νικ-ούμε να νικ-ήσουμε να έχουμε νικ-ήσει εσείς να νικ-άτε να νικ-ήσετε να έχετε νικ-ήσει αυτοί,-ές,-ά να νικ-ούν, να νικ-άνε να νικ-ήσουν να έχουν νικ-ήσει
Προστακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εσύ νίκ-α νίκ-ησε να έχεις νικ-ήσει εσείς νικ-άτε νικ-ήστε να έχετε νικ-ήσει
Μετοχή
Ενεστώτας Παρακείμενος νικ-ώντας έχοντας νικ-ήσει
Μεσοπαθητική φωνή
Οριστική
Ενεστώτας Παρατατικός Μέλλοντας διαρκείας εγώ νικ-ιέμαι νικ-ιόμουν θα νικ-ιέμαι εσύ νικ-ιέσαι νικ-ιόσουν θα νικ-ιέσαι αυτός,-ή,-ό νικ-ιέται νικ-ιόταν θα νικ-ιέται εμείς νικ-ιόμαστε νικ-ιόμαστε θα νικ-ιόμαστε εσείς νικ-ιέστε νικ-ιόσαστε θα νικ-ιέστε αυτοί,-ές,-ά νικ-ιούνται νικ-ιόνταν θα νικ-ιούνται Αόριστος Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελεσμένος μέλλοντας Μέλλοντας στιγμιαίος εγώ νικήθ-ηκα έχω νικηθ-εί είχα νικηθ-εί θα έχω νικηθ-εί θα νικηθ-ώ εσύ νικήθ-ηκες έχεις νικηθ-εί είχες νικηθ-εί θα έχεις νικηθ-εί θα νικηθ-είς αυτός,-ή,-ό νικήθ-ηκε έχει νικηθ-εί είχε νικηθ-εί θα έχει νικηθ-εί θα νικηθ-εί εμείς νικηθ-ήκαμε έχουμε νικηθ-εί είχαμε νικηθ-εί θα έχουμε νικηθ-εί θα νικηθ-ούμε εσείς νικηθ-ήκατε έχετε νικηθ-εί είχατε νικηθ-εί θα έχετε νικηθ-εί θα νικηθ-είτε αυτοί,-ές,-ά νικήθ-ηκαν έχουν νικηθ-εί είχαν νικηθ-εί θα έχουν νικηθ-εί θα νικηθ-ούν(ε)
Υποτακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εγώ να νικ-ιέμαι να νικηθ-ώ να έχω νικηθ-εί εσύ να νικ-ιέσαι να νικηθ-είς να έχεις νικηθ-εί αυτός,-ή,-ό να νικ-ιέται να νικηθ-εί να έχει νικηθ-εί εμείς να νικ-ιόμαστε να νικηθ-ούμε να έχουμε νικηθ-εί εσείς να νικ-ιέστε να νικηθ-είτε να έχετε νικηθ-εί αυτοί,-ές,-ά να νικ-ούνται να νικηθ-ούν να έχουν νικηθ-εί
Προστακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εσύ να νικ-ιέσαι νικήσ-ου να έχεις νικηθ-εί εσείς να νικ-ιέστε νικηθ-είτε να έχετε νικηθ-εί
Μετοχή
Ενεστώτας Παρακείμενος νικη-μένος,-η,-ο
Koniugacja Β2
Ενεργητηκή φωνή
Οριστική
Ενεστώτας Παρατατικός Μέλλοντας διαρκείας εγώ θεωρ-ώ θεωρ-ούσα θα θεωρ-ώ εσύ θεωρ-είς θεωρ-ούσες θα θεωρ-είς αυτός,-ή,-ό θεωρ-εί θεωρ-ούσε θα θεωρ-εί εμείς θεωρ-ούμε θεωρ-ούσαμε θα θεωρ-ούμε εσείς θεωρ-είτε θεωρ-ούσατε θα θεωρ-είτε αυτοί,-ές,-ά θεωρ-ούν(ε) θεωρ-ούσαν(ε) θα θεωρ-ούν(ε) Αόριστος Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελεσμένος μέλλοντας Μέλλοντας στιγμιαίος εγώ θεώρησ-α έχω θεωρήσ-ει είχα θεωρήσ-ει θα έχω θεωρήσ-ει θα θεωρήσ-ω εσύ θεώρησ-ες έχεις θεωρήσ-ει είχες θεωρήσ-ει θα έχεις θεωρήσ-ει θα θεωρήσ-εις αυτός,-ή,-ό θεώρησ-ε έχει θεωρήσ-ει είχε θεωρήσ-ει θα έχει θεωρήσ-ει θα θεωρήσ-ει εμείς θεωρήσ-αμε έχουμε θεωρήσ-ει είχαμε θεωρήσ-ει θα έχουμε θεωρήσ-ει θα θεωρήσ-ουμε εσείς θεωρήσ-ατε έχετε θεωρήσ-ει είχατε θεωρήσ-ει θα έχετε θεωρήσ-ει θα θεωρήσ-ετε αυτοί,-ές,-ά θεώρησ-αν(ε) έχουν θεωρήσ-ει είχαν θεωρήσ-ει θα έχουν θεωρήσ-ει θα θεωρήσ-ουν(ε)
Υποτακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εγώ να θεωρ-ώ να θεωρήσ-ω να έχω θεωρήσ-ει εσύ να θεωρ-είς να θεωρήσ-εις να έχεις θεωρήσ-ει αυτός,-ή,-ό να θεωρ-εί να θεωρήσ-ει να έχει θεωρήσ-ει εμείς να θεωρ-ούμε να θεωρήσ-ουμε να έχουμε θεωρήσ-ει εσείς να θεωρ-είτε να θεωρήσ-ετε να έχετε θεωρήσ-ει αυτοί,-ές,-ά να θεωρ-ούν(ε) να θεωρήσ-ουν(ε) να έχουν θεωρήσ-ει
Προστακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εσύ να θεωρ-είς θεώρησ-ε να έχεις θεωρήσ-ει εσείς θεωρ-είτε θεωρήσ-τε να έχετε θεωρήσ-ει
Μετοχή
Ενεστώτας Παρακείμενος θεωρ-ώντας έχοντας θεωρήσ-ει
Μεσοπαθητική φωνή
Οριστική
Ενεστώτας Παρατατικός Μέλλοντας διαρκείας εγώ θεωρ-ούμαι θεωρ-ούμουν θα θεωρ-ούμαι εσύ θεωρ-είσαι θεωρ-ούσουν θα θεωρ-είσαι αυτός,-ή,-ό θεωρ-είται θεωρ-ούνταν θα θεωρ-είται εμείς θεωρ-ούμαστε θεωρ-ούμαστε θα θεωρ-ούμαστε εσείς θεωρ-είστε θεωρ-ούσαστε θα θεωρ-είστε αυτοί,-ές,-ά θεωρ-ούνται θεωρ-ούνταν θα θεωρ-ούνται Αόριστος Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελεσμένος μέλλοντας Μέλλοντας στιγμιαίος εγώ θεωρήθ-ηκα έχω θεωρηθ-εί είχα θεωρηθ-εί θα έχω θεωρηθ-εί θα θεωρηθ-ώ εσύ θεωρήθ-ηκες έχεις θεωρηθ-εί είχες θεωρηθ-εί θα έχεις θεωρηθ-εί θα θεωρηθ-είς αυτός,-ή,-ό θεωρήθ-ηκε έχει θεωρηθ-εί είχε θεωρηθ-εί θα έχει θεωρηθ-εί θα θεωρηθ-εί εμείς θεωρηθ-ήκαμε έχουμε θεωρηθ-εί είχαμε θεωρηθ-εί θα έχουμε θεωρηθ-εί θα θεωρηθ-ούμε εσείς θεωρηθ-ήκατε έχετε θεωρηθ-εί είχατε θεωρηθ-εί θα έχετε θεωρηθ-εί θα θεωρηθ-είτε αυτοί,-ές,-ά θεωρήθ-ηκαν έχουν θεωρηθ-εί είχαν θεωρηθ-εί θα έχουν θεωρηθ-εί θα θεωρηθ-ούν(ε)
Υποτακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εγώ να θεωρ-ούμαι να θεωρηθ-ώ να έχω θεωρηθ-εί εσύ να θεωρ-είσαι να θεωρηθ-είς να έχεις θεωρηθ-εί αυτός,-ή,-ό να θεωρ-είται να θεωρηθ-εί να έχει θεωρηθ-εί εμείς να θεωρ-ούμαστε να θεωρηθ-ούμε να έχουμε θεωρηθ-εί εσείς να θεωρ-είστε να θεωρηθ-είτε να έχετε θεωρηθ-εί αυτοί,-ές,-ά να θεωρ-ούνται να θεωρηθ-ούν(ε) να έχουν θεωρηθ-εί
Προστακτική
Ενεστώτας Αόριστος Παρακείμενος εσύ να θεωρ-είσαι θεωρήσ-ου να έχεις θεωρηθ-εί εσείς να θεωρ-είστε θεωρηθ-είτε να έχετε θεωρηθ-εί
Μετοχή
Ενεστώτας Παρακείμενος θεωρη-μένος,-η,-ο
Strona w budowie Ενεστώτας Παρατατικός Μέλλοντας διαρκείας Αόριστος Μέλλοντας στιγμιαίος Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελεσμένος μέλλοντας Μετοχή παρακειμένου αγαπ-άω αγαπ-ούσα θα αγαπ-ώ αγάπ-ησα θα αγαπ-ήσω έχω αγαπ-ήσει είχα αγαπ-ήσει θα έχω αγαπ-ήσει αγαπ-ημένος