aboutsummaryrefslogtreecommitdiff
path: root/xml/pl/profora.xml
blob: 4a5eb8885f121eff51e015876c93e95db1fcb29f (plain)
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
<!--

  Copyright (C) 2006 Sergey Poznyakoff

  Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document
  under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2
  or any later version published by the Free Software Foundation;
  with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover
  Texts.  A copy of the license is included in the file COPYING.FDL  -->

<PAGE PREFIX="profora">
<HEADER>Wymowa</HEADER>
 
<SECTION>
<HEADER>Spółgłoski</HEADER>

<DEFLIST> 

<HEADER><SAMP>β</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawiamy jak polskie <ALPH>w</ALPH>: <XREF SOUND="bibliothhkh.mp3">βιβλιοθήκη</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><ANCHOR ID="gamma" /><SAMP>γ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
W większości wypadków wymawiamy jak <ALPH>h</ALPH>
gardłowe: <XREF SOUND="grammatikh.mp3">γραμματική</XREF>.
Przed samogłoskami przednimi <SAMP>γ</SAMP> brzmi jak
polskie <ALPH>j</ALPH>, na przykład:
<XREF SOUND="ginomai.mp3">γίνομαι</XREF>.
Wymowa w kombinacji z <SAMP>γ</SAMP>, <SAMP>κ</SAMP>, <SAMP>χ</SAMP>
jest omówiona <XREF REF="gamma-gamma">niżej</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><ANCHOR ID="delta" /><SAMP>δ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawiamy jak międzyzębowe <IPA>ð</IPA> w hiszpańskim słowie
<SAMP>médico</SAMP> lub angielskim <SAMP>these</SAMP>: <XREF SOUND="delfini.mp3">δελφίνι</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>ζ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawiamy jak polskie <ALPH>z</ALPH>: <XREF SOUND="zaxarh.mp3">ζάχαρη</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><ANCHOR ID="thita" /><SAMP>θ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak hiszpańskie <SAMP>c</SAMP> w słowie
<SAMP>cero</SAMP> lub angielskie <SAMP>th</SAMP> w słowie
<SAMP>thanks</SAMP>: <XREF SOUND="thema.mp3">θέμα</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>κ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>k</ALPH>: <XREF SOUND="kafes.mp3">καφές</XREF>.
Przed samogłoskami przednimi zmiękcza
się: <XREF SOUND="kentro.mp3">κέντρο</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>λ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>l</ALPH>: <XREF SOUND="lemoni.mp3">λεμόνι</XREF>.
Przed samogłoskami przednimi zmiękcza się: <XREF SOUND="elia.mp3">ελιά</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>μ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>m</ALPH>: <XREF SOUND="marmaro.mp3">μάρμαρο</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>ν</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>n</ALPH>: <XREF SOUND="energeia.mp3">ενέργεια</XREF>.
Przed samogłoskami przednimi zmiękcza się:
<XREF SOUND="lemonia.mp3">λεμονιά</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>ξ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak <ALPH>ks</ALPH>: <XREF SOUND="ksenos.mp3">ξένος</XREF>.

Po spółgłosce <SAMP>ν</SAMP> wymawia się <ALPH>gz</ALPH>:
<XREF SOUND="denksero.mp3">δεν ξέρω</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>π</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>p</ALPH>: <XREF SOUND="akropolh.mp3">Ακρόπολη</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>ρ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>r</ALPH>:
<XREF SOUND="resta.mp3">ρέστα</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><ANCHOR ID="sigma" /><SAMP>σ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak hiszpańskie <SAMP>s</SAMP>, bardziej "syczące"
niż nasze: <XREF SOUND="stoma.mp3">στόμα</XREF>. Przed spółgłoskami
dźwięcznymi wymawia się jak <ALPH>z</ALPH>:
<XREF SOUND="diamerisma.mp3">διαμέρισμα</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>τ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>t</ALPH>: <XREF SOUND="thlefvno.mp3">τηλέφωνο</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>φ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>f</ALPH>: <XREF SOUND="fanari.mp3">φανάρι</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>χ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>ch</ALPH>:
<XREF SOUND="xarakthras.mp3">χαράκτηρας</XREF>.
Przed samogłoskami przednimi zmiękcza się:
<XREF SOUND="arxitektonas.mp3">αρχιτέκτονας</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>ψ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak <ALPH>ps</ALPH>: <XREF SOUND="psalths.mp3">ψάλτης</XREF>.
Po spółgłosce <SAMP>ν</SAMP> wymawia się jak <ALPH>bz</ALPH>.
</ITEM>

</DEFLIST>

</SECTION>

<SECTION>
<HEADER>Połączenia spółgłosek</HEADER>

<DEFLIST>

<HEADER>
<ANCHOR ID="gamma-gamma"/><SAMP>γγ</SAMP>,<SAMP>γκ</SAMP>,<SAMP>γχ</SAMP>
</HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak nosowe <IPA>ŋg</IPA> w słowie <SAMP>potęga</SAMP>, na
przykład: <XREF SOUND="agkalh.mp3">αγκάλη</XREF>. Na
początku słowa wymawia się jak polskie <ALPH>g</ALPH>:
<XREF SOUND="gkremizv.mp3">γκρεμίζω</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>γξ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak <IPA>ŋgz</IPA>. Na początku słowa nie występuje.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>σμ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak <ALPH>zm</ALPH>, na przykład:
<XREF SOUND="plasma.mp3">πλάσμα</XREF>.
</ITEM> 

<HEADER><SAMP>μπ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
W środku słowa wymawia się jak <IPA>mb</IPA>:
<XREF SOUND="emporos.mp3">έμπορος</XREF>. Na początku słowa wymawia się
jak <IPA>b</IPA>: <XREF SOUND="mpainv.mp3">μπαίνω</XREF>.
</ITEM>
 
<HEADER><SAMP>ντ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
W środku słowa wymawia się jak <ALPH>nd</ALPH>:
<XREF SOUND="andras.mp3">άντρας</XREF>. Na początku słowa jak
<ALPH>d</ALPH>: <XREF SOUND="ntynv.mp3">ντύνω</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>τσ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>c</ALPH>: <XREF SOUND="etsi.mp3">έτσι</XREF>.
</ITEM>

<HEADER><SAMP>τζ</SAMP></HEADER>
<ITEM>
Wymawia się jak polskie <ALPH>dz</ALPH>: <XREF SOUND="tzami.mp3">τζάμι</XREF>.
</ITEM>

</DEFLIST>

</SECTION>

<SECTION>
<HEADER>Samogłoski</HEADER>

<PARA>
Język grecki posiada pięć samogłosek. Z nich cztery 
wyznaczają się w piśmie przez osobne znaki alfabetu (przy tym jednemu dźwięku
mogą odpowiadać kilka liter), piąty zaś (<IPA>u</IPA>) wyznacza się
dwuznakiem <SAMP>ου</SAMP>.
</PARA>

<PARA>
<SAMP>α</SAMP> wymawia się jak polskie <ALPH>a</ALPH>:
<XREF SOUND="alfa.mp3">άλφα</XREF>.
 
</PARA>

<PARA>
<SAMP>ε</SAMP> wymawia się jak polskie <ALPH>e</ALPH>. Po
spółgłoskach <SAMP>κ</SAMP> i <SAMP>χ</SAMP> ten dźwięk się wymawia
w sposób bardziej zamknięty, nieco przypominając polskie <ALPH>ie</ALPH> w
słowie <SAMP>kiedy</SAMP>.
</PARA>

<PARA><SAMP>η</SAMP>, <SAMP>ι</SAMP>, <SAMP>υ</SAMP> wymawiają się
jak polskie <ALPH>i</ALPH>.</PARA>

<PARA><SAMP>ο</SAMP>, <SAMP>ω</SAMP> wymawiają się jak polskie
<ALPH>o</ALPH>.</PARA>

</SECTION>

<SECTION ID="diphtong">
<HEADER>Dyftongi</HEADER>

<PARA>W języku greckim rozróżniamy <DFN>dyftongi fonetyczne</DFN> i
<DFN>dyftongi ortograficzne</DFN> czyli takie, które stracili swoją
dwubrzmiącą naturę i wymawiają się obecnie jako jedna samogłoska.
</PARA>

<PARA>Dyftongi ortograficzne:</PARA>

<PARA><SAMP>αι</SAMP>: wymawia się jak <SAMP>ε</SAMP>.</PARA>

<PARA><SAMP>ει</SAMP>, <SAMP>οι</SAMP>, <SAMP>υι</SAMP>: wymawiają się
jak <SAMP>ι</SAMP>.</PARA>

<PARA><SAMP>ου</SAMP>: wymawia się jak <ALPH>u</ALPH>.</PARA>

<PARA>Dyftongami fonetycznymi są:</PARA>

<PARA>Połączenie dowolnej samogłoski z <ALPH>i</ALPH> niezgłoskowym,
na przykład: <EXAMPLE>αηδόνι</EXAMPLE> <IPA SOUND="ahdoni.mp3">aiðoˈni</IPA>,
<EXAMPLE>βόισμα</EXAMPLE> <IPA SOUND="boisma.mp3">voˈizma</IPA>;</PARA>

<PARA>Połączenie dowolnej samogłoski z <ALPH>υ</ALPH>:
<SAMP>αυ</SAMP>, <SAMP>ευ</SAMP>, <SAMP>ηυ</SAMP>. Takie połączenia
wymawiają się jak <ALPH>af</ALPH>, <ALPH>ef</ALPH>, <ALPH>if</ALPH>
gdy występują one przed spółgłoską bezdźwięczną. Gdy występują przed
spółgłoską dźwięczną lub samogłoską, wymawiają się <ALPH>aw</ALPH>,
<ALPH>ew</ALPH>, <ALPH>iw</ALPH>;</PARA>
</SECTION>

<SECTION>
<HEADER>Osobliwości wymowy niektórych połączeń</HEADER>

<PARA>Spółgłoska podwójna wymawia się tak samo, jak pojedyncza (z
wyjątkiem <XREF REF="gamma-gamma"><SAMP>γγ</SAMP></XREF>):
<EXAMPLE>άρρωστος</EXAMPLE> <IPA SOUND="arrvstos.mp3">a΄rostos</IPA>;</PARA> 

<PARA>Jota między spółgłoską zwartą bezdźwięczną a samogłoską powoduje
utworzenie przed nią przydechu: <EXAMPLE>ποιος</EXAMPLE>
<IPA SOUND="poios.mp3">p<SUPERSCRIPT>h</SUPERSCRIPT>ios</IPA>.</PARA>

<PARA>Jota między <SAMP>μ</SAMP> a następującą samogłoską powoduje
utworzenie w wymowie dźwięku <IPA>n</IPA>, ale tylko jeśli jota i
samogłoska znajdują się w obrębie jednej zgłoski: <EXAMPLE>μια</EXAMPLE>
<IPA SOUND="mnia.mp3">m<SUPERSCRIPT>n</SUPERSCRIPT>ia</IPA>, ale <EXAMPLE>μία</EXAMPLE>
<IPA SOUND="mia.mp3">mia</IPA>.</PARA>
</SECTION>

</PAGE>

<!-- Local Variables: -->
<!-- mode: ellinika -->
<!-- buffer-file-coding-system: utf-8 -->
<!-- alternative-input-method: polish-slash -->
<!-- alternative-dictionary: "polish" -->
<!-- End: -->

Return to:

Send suggestions and report system problems to the System administrator.