diff options
Diffstat (limited to 'xml/pl/profora.xml')
-rw-r--r-- | xml/pl/profora.xml | 178 |
1 files changed, 177 insertions, 1 deletions
diff --git a/xml/pl/profora.xml b/xml/pl/profora.xml index 7250757..8738155 100644 --- a/xml/pl/profora.xml +++ b/xml/pl/profora.xml @@ -10,7 +10,183 @@ <PAGE PREFIX="profora"> <HEADER>Wymowa</HEADER> -<NOTREADY>Strona w budowie!</NOTREADY> + +<SECTION> + <HEADER>Spółgłoski</HEADER> + +<DEFLIST> + <HEADER><SAMP>β</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawiamy jak polskie <ALPH>w</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><ANCHOR ID="gamma" /><SAMP>γ</SAMP></HEADER> + <ITEM>W większości wypadkow wymawiamy jak <ALPH>h</ALPH> + gardłowe. Przed samogłoskami przednimi <SAMP>γ</SAMP> brzmi jak + polskie <ALPH>j</ALPH>, na przykład: <EXAMPLE>γίνομαι</EXAMPLE> -- czytamy + <IPA>jiˈnome</IPA>.</ITEM> + + <HEADER><ANCHOR ID="delta" /><SAMP>δ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawiamy jak międzyzęmbowe <ALPH>d</ALPH> w hiszpańskim słowie + <SAMP>médico</SAMP> albo angielske <SAMP>th</SAMP> w słowie + <SAMP>these</SAMP>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>ζ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawiamy jak polskie <ALPH>z</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><ANCHOR ID="thita" /><SAMP>θ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak hiszpańskie <SAMP>c</SAMP> w słowie + <SAMP>cero</SAMP> lub angielskie <SAMP>th</SAMP> w słowie + <SAMP>thanks</SAMP>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>κ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>k</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>λ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>l</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>μ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>m</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>ν</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>n</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>ξ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jal <ALPH>ks</ALPH>. Po spółgłosce <SAMP>ν</SAMP> + wymawia się <ALPH>gz</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>π</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>p</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>ρ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>r</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><ANCHOR ID="sigma" /><SAMP>σ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak hiszpańskie <SAMP>s</SAMP>, bardziej "syczące" + niż nasze <ALPH>s</ALPH>. Przed spółgłoskami dźwięcznymi wymawia się + jak <ALPH>z</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>τ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>t</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>φ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>f</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>χ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>ch</ALPH>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>ψ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak <ALPH>ps</ALPH>. Po spółgłosce <SAMP>ν</SAMP> + wymawia się jak <ALPH>bz</ALPH>.</ITEM> +</DEFLIST> +</SECTION> + +<SECTION> + <HEADER>Połączenia spółgłosek</HEADER> + + <DEFLIST> + <HEADER><ANCHOR ID="gamma-gamma" /><SAMP>γγ</SAMP>,<SAMP>γκ</SAMP>,<SAMP>γχ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak nosowe <IPA>ŋg</IPA> w słowie + <SAMP>potęga</SAMP>, na przykład: <EXAMPLE>αγκάλη</EXAMPLE>. Na + początku słowa wymawia się jak polskie <ALPH>g</ALPH>: + <EXAMPLE>γκρεμίζω</EXAMPLE>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>γξ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak <IPA>ŋgz</IPA>. Na początku słowa nie + występuje.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>σμ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak <ALPH>zm</ALPH>, na przykład: + <EXAMPLE>πλάσμα</EXAMPLE>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>μπ</SAMP></HEADER> + <ITEM>W środku słowa wymawia się jak <ALPH>nd</ALPH>: + <EXAMPLE>άντρας</EXAMPLE> <IPA>aˈndras</IPA>. Na początku słowa jak + <ALPH>d</ALPH>: <EXAMPLE>ντύνω</EXAMPLE> <IPA>diˈno</IPA>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>τσ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>c</ALPH>: + <EXAMPLE>έτσι</EXAMPLE>.</ITEM> + + <HEADER><SAMP>τζ</SAMP></HEADER> + <ITEM>Wymawia się jak polskie <SAMP>dz</SAMP>: + <EXAMPLE>τζάμι</EXAMPLE>.</ITEM> +</DEFLIST> + +</SECTION> + +<SECTION> + <HEADER>Samogłoski</HEADER> + + <PARA> + Język grecki posiada pięć samogłosek. Z nich cztery + wyznaczają się w piśmie przez osobne znaki alfabetu (przy tym jednemu dźwięku + mogą odpowiadać kilka liter), piąty zaś (<IPA>u</IPA>) wyznacza się + dwuznakiem <SAMP>ου</SAMP>. + </PARA> + + <PARA> + <SAMP>α</SAMP> wymawia się jak polskie <ALPH>a</ALPH>. + </PARA> + + <PARA> + <SAMP>ε</SAMP> wymawia się jak polskie <ALPH>e</ALPH>. Po + spółgłoskach <SAMP>κ</SAMP> i <SAMP>χ</SAMP> ten dźwięk się wymawia + bardziej zamknęto, nieco przypominając polskie <ALPH>ie</ALPH> w + słowie <SAMP>kiedy</SAMP>. + </PARA> + + <PARA><SAMP>η</SAMP>, <SAMP>ι</SAMP>, <SAMP>υ</SAMP> wymawiają się + jak polskie <ALPH>i</ALPH>.</PARA> + + <PARA><SAMP>ο</SAMP>, <SAMP>ω</SAMP> wymawiają się jak polskie + <ALPH>o</ALPH>.</PARA> + +</SECTION> + +<SECTION ID="diphtong"> +<HEADER>Dyftongi</HEADER> + +<PARA>W języku greckim rozróżniamy <DFN>dyftongi fonetyczne</DFN> i +<DFN>dyftongi ortograficzne</DFN> czyli takie, które stracili swoją +dwubrzmiącą naturę i wymawiają się obecnie jako jedna samogłoska. +</PARA> + +<PARA>Dyftongi ortograficzne:</PARA> + +<PARA><SAMP>αι</SAMP>: wymawia się jak <SAMP>ε</SAMP>.</PARA> + +<PARA><SAMP>ει</SAMP>, <SAMP>οι</SAMP>, <SAMP>υι</SAMP>: wymawiają się +jak <SAMP>ι</SAMP>.</PARA> + +<PARA><SAMP>ου</SAMP>: wymawia się jak <ALPH>u</ALPH>.</PARA> + +<PARA>Dyftongami fonetycnymi są:</PARA> + +<PARA>Połączenie dowolnej samogłoski z <ALPH>i</ALPH> niezgłoskowym, +na przykład: <EXAMPLE>αηδόνι</EXAMPLE>, +<EXAMPLE>βόισμα</EXAMPLE>;</PARA> + +<PARA>Połączenie dowolnej samogłoski z <ALPH>υ</ALPH>: +<SAMP>αυ</SAMP>, <SAMP>ευ</SAMP>, <SAMP>ηυ</SAMP>. Takie połączenia +wymawiają się jak <ALPH>af</ALPH>, <ALPH>ef</ALPH>, <ALPH>if</ALPH> +gdy występują one przed spółgłoską bezdźwięczną. Gdy występują przed +spółgłoską dźwięczną lub samogłoską, wymawiają się <ALPH>aw</ALPH>, +<ALPH>ew</ALPH>, <ALPH>iw</ALPH>;</PARA> +</SECTION> + +<SECTION> +<HEADER>Osobliwości wymowy niektórych połączeń</HEADER> + +<PARA>Spółgłoska podwójna wymawia się tak samo, jak pojedyncza (z +wyjątkiem <XREF REF="gamma-gamma"><SAMP>γγ</SAMP></XREF>): +<EXAMPLE>άρρωστος</EXAMPLE> <IPA>a΄rostos</IPA>;</PARA> + +<PARA>Jota między <SAMP>μ</SAMP> i następującą samogłoską powoduje +utworzenie w wymowie dźwięku <IPA>n</IPA>, ale tylko jeśli jota i +samogłoska znajdują się w obrębie jednej zgłoski: <EXAMPLE>μια</EXAMPLE> +<IPA>m<SUPERSCRIPT>n</SUPERSCRIPT>ia</IPA>, ale <EXAMPLE>μία</EXAMPLE> +<IPA>mia</IPA>.</PARA> +</SECTION> + </PAGE> <!-- Local Variables: --> |