aboutsummaryrefslogtreecommitdiff
diff options
context:
space:
mode:
-rw-r--r--ChangeLog4
-rw-r--r--xml/pl/profora.xml2
-rw-r--r--xml/pl/tonos.xml78
3 files changed, 81 insertions, 3 deletions
diff --git a/ChangeLog b/ChangeLog
index f7e32fd..89eacca 100644
--- a/ChangeLog
+++ b/ChangeLog
@@ -1,3 +1,7 @@
12006-04-02 Sergey Poznyakoff <gray@gnu.org.ua>
2
3 * xml/pl/profora.xml, xml/pl/tonos.xml: Update
4
12006-03-28 Sergey Poznyakoff <gray@gnu.org.ua> 52006-03-28 Sergey Poznyakoff <gray@gnu.org.ua>
2 6
3 * xml/pl/alfabhta.xml: Update 7 * xml/pl/alfabhta.xml: Update
diff --git a/xml/pl/profora.xml b/xml/pl/profora.xml
index 8738155..c27f8e0 100644
--- a/xml/pl/profora.xml
+++ b/xml/pl/profora.xml
@@ -180,7 +180,7 @@ spółgłoską dźwięczną lub samogłoską, wymawiają się <ALPH>aw</ALPH>,
180wyjątkiem <XREF REF="gamma-gamma"><SAMP>γγ</SAMP></XREF>): 180wyjątkiem <XREF REF="gamma-gamma"><SAMP>γγ</SAMP></XREF>):
181<EXAMPLE>άρρωστος</EXAMPLE> <IPA>a΄rostos</IPA>;</PARA> 181<EXAMPLE>άρρωστος</EXAMPLE> <IPA>a΄rostos</IPA>;</PARA>
182 182
183<PARA>Jota między <SAMP>μ</SAMP> i następującą samogłoską powoduje 183<PARA>Jota między <SAMP>μ</SAMP> a następującą samogłoską powoduje
184utworzenie w wymowie dźwięku <IPA>n</IPA>, ale tylko jeśli jota i 184utworzenie w wymowie dźwięku <IPA>n</IPA>, ale tylko jeśli jota i
185samogłoska znajdują się w obrębie jednej zgłoski: <EXAMPLE>μια</EXAMPLE> 185samogłoska znajdują się w obrębie jednej zgłoski: <EXAMPLE>μια</EXAMPLE>
186<IPA>m<SUPERSCRIPT>n</SUPERSCRIPT>ia</IPA>, ale <EXAMPLE>μία</EXAMPLE> 186<IPA>m<SUPERSCRIPT>n</SUPERSCRIPT>ia</IPA>, ale <EXAMPLE>μία</EXAMPLE>
diff --git a/xml/pl/tonos.xml b/xml/pl/tonos.xml
index 8abb5bd..58ed34d 100644
--- a/xml/pl/tonos.xml
+++ b/xml/pl/tonos.xml
@@ -9,8 +9,82 @@
9 Texts. A copy of the license is included in the file COPYING.FDL --> 9 Texts. A copy of the license is included in the file COPYING.FDL -->
10 10
11<PAGE PREFIX="tonos"> 11<PAGE PREFIX="tonos">
12<HEADER>Akcent</HEADER> 12<HEADER ID="tonos">Akcent</HEADER>
13<NOTREADY>Strona w budowie!</NOTREADY> 13
14<PARA>Wymowa języka greckiego, zmieniała się w przeciągu
15wieków. Chociaż współczesna greka istotnie odróżnia się od języka
16starogreckiego, zachowała ona głowne reguły akcentuacji swego
17poprzednika. Aby opisać te reguły, wypada najpierw wyjaśnić pojęcie
18<DFN>iloczasu</DFN> w języku starogreckim.
19</PARA>
20
21<SECTION>
22<HEADER>Iloczas w języku starogreckim</HEADER>
23
24<PARA>W starożytności akcent języka greckiego miał character toniczny
25(jak, na przykład, w łacinie czy współczesnym szwedzkim). Język
26rozdzielał samogłoski krótkie i długie. Takie rozróżnienie nazywamy
27<DFN>iloczasem</DFN>. Zgodnie z tym, zgłoski mogły być długimi albo
28krótkimi. Zakłada się, że zgłoska długa trwała w wymowie dwa razy
29dłużej, niż krótka.</PARA>
30
31<PARA>Spośród zgłosek długich rozróżniamy: <DFN>długie z natury</DFN>,
32czyli takie, które zawierają samogłoskę długą, oraz <DFN>długie z
33pozycji</DFN>.</PARA>
34
35<PARA>Samogłoskami długimi były: ω, η oraz dyftongi (z nielicznymi
36wyjątkami, na przyklad <FLECT>οι</FLECT> w mianowniku l.m. deklinacji
37tematycznej, który jest uważany za krótki).</PARA>
38
39<PARA>Samogłoski ε i ο zawsze były długimi. Samogłoski α, ι, υ mogły
40być jak krótkimi tak długimi.</PARA>
41</SECTION>
42
43<SECTION>
44<HEADER>Ogólne reguły akcentuacji języka nowogreckiego</HEADER>
45
46<PARA>W podalszym opisie zgłoski numerujemy od końca słowa:</PARA>
47
48<PARA>Obowiązują następne reguły:</PARA>
49
50<ENUMERATE>
51<ITEM>Akcent może padać tylko w obrębie trzech ostannich
52zgłosek.</ITEM>
53
54<ITEM>Akcent pada na trzecią zgłoskę tylko jeśli ostatnia zgłoska jest
55krótka.</ITEM>
56
57<ITEM>Jeśli pod czas odmiany (deklinacji lub koniugacji) do tematu
58dodają się zgłoski lub odmienia się iloczas ostatniej zgłoski, akcent
59zsuwa się zgodnie z pierwszymi dwoma regułami.</ITEM>
60
61<ITEM>Akcent w formach czasownikowych dąży do trzeciej zgłoski.</ITEM>
62
63<ITEM>Rzeczowniki pod czas odmiany dążą do zachowania akcentu na tej
64samej zgłosce, na którą on pada w mianowniku l.p.</ITEM>
65</ENUMERATE>
66
67<PARA>Niektóre jednozgłoskowe słowa języka greckiego nie mają własnego
68akcentu, lecz tworzą całość akcentową ze słowem poprzedzającym
69(<DFN>enklityki</DFN>, por. polskie <SAMP>widzę go</SAMP>), lub następującym
70(<DFN>proklityki</DFN>, por. polskie <SAMP>na dole</SAMP>).</PARA>
71
72<PARA>Proklitykami są, między innymi, przedimki, enklitykami zaś
73zaimki dzierżawcze.</PARA>
74</SECTION>
75
76<SECTION>
77<HEADER>Zmiany akcentowania, spowodowane enklitykami</HEADER>
78
79<PARA>Słowa o akcencie na trzecią zgłoskę po których występuje
80enklityk, otrzymują dodatkowy akcent na pierwszej zgłosce. Na piśmie
81takie słowo niesie dwa akcenty, w wymowie zaś akcent główny zwykle
82zanika: <EXAMPLE>οικογένειά σου</EXAMPLE> <IPA>ikoɤeɲaˈsu</IPA>, <EXAMPLE>σύντροφός
83μου</EXAMPLE> <IPA>sindrofoˈzmu</IPA>.
84</PARA>
85
86</SECTION>
87
14</PAGE> 88</PAGE>
15 89
16<!-- Local Variables: --> 90<!-- Local Variables: -->

Return to:

Send suggestions and report system problems to the System administrator.