diff options
author | Sergey Poznyakoff <gray@gnu.org.ua> | 2006-04-03 11:50:02 +0000 |
---|---|---|
committer | Sergey Poznyakoff <gray@gnu.org.ua> | 2006-04-03 11:50:02 +0000 |
commit | 450c8bc49e6bddedbab926584c561ef887d6f5e2 (patch) | |
tree | c7c8deb7f0fd9660b1e50dae72e014e2c6ce96d9 | |
parent | 8ef0e5190d8af3f94540a6727f7f0e0b79762677 (diff) | |
download | ellinika-450c8bc49e6bddedbab926584c561ef887d6f5e2.tar.gz ellinika-450c8bc49e6bddedbab926584c561ef887d6f5e2.tar.bz2 |
Spell check
git-svn-id: file:///home/puszcza/svnroot/ellinika/trunk@442 941c8c0f-9102-463b-b60b-cd22ce0e6858
-rw-r--r-- | xml/pl/alfabhta.xml | 2 | ||||
-rw-r--r-- | xml/pl/arithmi.xml | 14 | ||||
-rw-r--r-- | xml/pl/arthra.xml | 6 | ||||
-rw-r--r-- | xml/pl/intro.xml | 2 | ||||
-rw-r--r-- | xml/pl/k_arthra.xml | 2 | ||||
-rw-r--r-- | xml/pl/oysiastika.xml | 14 | ||||
-rw-r--r-- | xml/pl/profora.xml | 12 | ||||
-rw-r--r-- | xml/pl/tonos.xml | 8 |
8 files changed, 30 insertions, 30 deletions
diff --git a/xml/pl/alfabhta.xml b/xml/pl/alfabhta.xml index 3b62c86..198590f 100644 --- a/xml/pl/alfabhta.xml +++ b/xml/pl/alfabhta.xml @@ -16,7 +16,7 @@ <PARA>Poniższa tabela opisuje alfabet grecki. Wymowa podaje się w <DFN>międzynarodowej transkrypcji fonetycznej (IPA)</DFN>. Jeśli istnieje fonetyczny odpowiednik w języku polskim, -podaje się go w czwartej kolumnie. Szczegóły wymowy dzwięków i ich +podaje się go w czwartej kolumnie. Szczegóły wymowy dźwięków i ich połączeń omawiają się w następnym rozdziale. </PARA> diff --git a/xml/pl/arithmi.xml b/xml/pl/arithmi.xml index 5099029..0f36738 100644 --- a/xml/pl/arithmi.xml +++ b/xml/pl/arithmi.xml @@ -12,12 +12,12 @@ <PAGE HEADER="Liczebnik"> <NOTREADY>Strona w budowie!</NOTREADY> <PARA> -W języku nowogreckim rozróżniamy liczebniki główne i porząkowe oraz +W języku nowogreckim rozróżniamy liczebniki główne i porządkowe oraz przysłówki liczebnikowe. </PARA> <PARA> -Liczebniki rozdzałowe (odpowiadające na pytanie <EXAMPLE>po ile?</EXAMPLE>) tworzą +Liczebniki rozdziałowe (odpowiadające na pytanie <EXAMPLE>po ile?</EXAMPLE>) tworzą się omownie: </PARA> @@ -141,7 +141,7 @@ Kupiłem tylko jedną marynarkę. (liczebnik) </PARA> <PARA> -<EMPH>Μια</EMPH> φορά ήταν ένας βασιλιάς. Byl pewnego razu (dosłownie +<EMPH>Μια</EMPH> φορά ήταν ένας βασιλιάς. Pewnego razu (dosłownie "jakiegoś razu") był sobie król. (przedimek) </PARA> @@ -230,7 +230,7 @@ Katarewusa ma do tego słowo <EXAMPLE>ἀμφότεροι,‐αι,‐α</EXAMPL Składanie liczb, większych od tysiąca wymaga zachowanie reguł uzgodnienia między poszczególnymi częściami, oznaczającymi rzędy wielkości (tysiące). Każda taka część zgadza się w rodzaju i liczbie z -częścią następną, lub, jeśli chodzi o pierwszy tysiąc, z samim +częścią następną, lub, jeśli chodzi o pierwszy tysiąc, z samym rzeczownikiem którego się określa. Rodzaj i liczba całej konstrukcji (tzn. liczebnika razem z rzeczownikiem) jest równy rodzajowi i liczbie najwyższego rzędu wielkości. @@ -369,7 +369,7 @@ liczebników porządkowych: <PAGE HEADER="Przysłówki liczebnikowe"> <PARA> Przysłówki liczebnikowe odpowiadają na pytanie <IT>ile raz?</IT> W -języku nowogreckim przysłówki liczebnikowe utwarzają się omownie, z +języku nowogreckim przysłówki liczebnikowe stwarzają się omownie, z pomocą rzeczownika <DICTREF>φορά</DICTREF>: <EXAMPLE>μια φορά</EXAMPLE> <TRANS>jeden raz</TRANS>, <EXAMPLE>δύο φορές</EXAMPLE> <TRANS>dwa razy</TRANS>, i tp. @@ -377,7 +377,7 @@ pomocą rzeczownika <DICTREF>φορά</DICTREF>: <KATHAREVUSA> <PARA> -Katarevusa, natomiast, posiada specialne formy przysłówków +Katarewusa, natomiast, posiada specjalne formy przysłówków liczebnikowych, utworzone z pomocą końcówki <FLECT>άκις</FLECT>. </PARA> @@ -543,7 +543,7 @@ liczebnikowych, utworzone z pomocą końcówki <FLECT>άκις</FLECT>. <PAGE> <HEADER>Ułamki</HEADER> -<PARA>Ułamki utwarzają się zgodnie z następującą regułą: w liczniku +<PARA>Ułamki stwarzają się zgodnie z następującą regułą: w liczniku stawiamy <XREF REF="apolyta">liczebnik główny</XREF>, a w mianowniku (ο παρονομαστής) --- <XREF REF="taktika">liczebnik porządkowy</XREF> w rodzaju nijakim (przy liczebniku domyśla się słowo diff --git a/xml/pl/arthra.xml b/xml/pl/arthra.xml index 3bba163..9feb0e2 100644 --- a/xml/pl/arthra.xml +++ b/xml/pl/arthra.xml @@ -72,9 +72,9 @@ geograficznymi: <EXAMPLE>ο Γιάννης</EXAMPLE> <TRANS>Janis</TRANS>, Αθήναι</EXAMPLE> <TRANS>Ateny</TRANS></ITEM> <ITEM>zawsze po zaimku wskazującym, który występuje w roli określenia: -<EXAMPLE>αυτό το βιβλίο</EXAMPLE> <TRANS>ta kniga</TRANS>. Jeśli +<EXAMPLE>αυτό το βιβλίο</EXAMPLE> <TRANS>ta księga</TRANS>. Jeśli rzeczownik jest określony przez zaimek wskazujący i przymiotnik, -przedymek stawiamy przed przymiotnikiem: <EXAMPLE>αυτή η ωραία +przedimek stawiamy przed przymiotnikiem: <EXAMPLE>αυτή η ωραία γυναίκα</EXAMPLE> <TRANS>ta piękna kobieta</TRANS>.</ITEM> <ITEM>po przymiotnikach zaimkowych <DICTREF>όλος</DICTREF>, @@ -88,7 +88,7 @@ dzierżawczy: <EXAMPLE>το βιβλίο μου</EXAMPLE> <TRANS>moja książka</TRANS>, <EXAMPLE>το δικό μου βιβλίο</EXAMPLE> <TRANS>moja (własna) książka</TRANS>.</ITEM> -<ITEM>przed substantywizowaną częścią mowy: <EXAMPLE>ο +<ITEM>przed substantywizacja częścią mowy: <EXAMPLE>ο <DICTREF>ευτυχής</DICTREF></EXAMPLE> <TRANS>szczęściarz</TRANS></ITEM> </ENUMERATE> diff --git a/xml/pl/intro.xml b/xml/pl/intro.xml index efc122e..e2589a4 100644 --- a/xml/pl/intro.xml +++ b/xml/pl/intro.xml @@ -33,7 +33,7 @@ HTML</XREF>, jak i w <XREF URL="pl/nea.rss">RSS</XREF>. </PARA> <PARA> -Serdecznie dziękuję wykładowcom odesskiego oddziału Funduszu Kultury +Serdecznie dziękuję wykładowcom odeskiego oddziału Funduszu Kultury Greckiej (Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού) za naukę. </PARA> diff --git a/xml/pl/k_arthra.xml b/xml/pl/k_arthra.xml index da1ef1b..19a9d07 100644 --- a/xml/pl/k_arthra.xml +++ b/xml/pl/k_arthra.xml @@ -97,7 +97,7 @@ nawet do całego wyrazu, jeśli wyraz ten określa jakieś pojęcie: do ojczyzny i ludu</TRANS>. </PARA> -<PARA>Przedymek może występować w roli zaimka wskazującego w wyrazie +<PARA>Przedimek może występować w roli zaimka wskazującego w wyrazie <EXAMPLE>ὁ μὲν ... ὁ δέ ...</EXAMPLE> <TRANS>jeden ... a drugi ...</TRANS>, na przykład: <EXAMPLE>ὁ μὲν ἧτο πλούσιος, ὁ δὲ πτωχός</EXAMPLE> <TRANS>jeden był bogaty, a drugi biedny</TRANS>. diff --git a/xml/pl/oysiastika.xml b/xml/pl/oysiastika.xml index 053d8d7..db9d751 100644 --- a/xml/pl/oysiastika.xml +++ b/xml/pl/oysiastika.xml @@ -30,12 +30,12 @@ końcówki w liczbie pojedynczej i mnogiej, skąd pochodzi ich nazwa. różnych przypadkach liczby pojedynczej i mnogiej. </PARA> -<PARA>W swoją czergę, rozróżniamy dwie grupy rzeczowników o dwóch +<PARA>W swoją kolej, rozróżniamy dwie grupy rzeczowników o dwóch zakończeniach: </PARA> <ENUMERATE> -<ITEM>Rzeczowniki <DFN>równozgłoskowe (ισοσύλλαβα)</DFN> mają tę samę +<ITEM>Rzeczowniki <DFN>równozgłoskowe (ισοσύλλαβα)</DFN> mają tę samą liczbę zgłosek we wszystkich wypadkach liczby pojedynczej i mnogiej.</ITEM> <ITEM>Rzeczowniki <DFN>nierównozgłoskowe (ανισοσύλλαβα)</DFN> mają @@ -99,12 +99,12 @@ które mogą należeć do dowolnego rodzaju. <SECTION> <HEADER>Wołacz</HEADER> <PARA> -Wołacz liczby pojedynczej utwarzamy zgodnie z następującymi regułami: +Wołacz liczby pojedynczej stwarzamy zgodnie z następującymi regułami: </PARA> <PARA> Rzeczowniki rodzaju męskiego na <FLECT>ος</FLECT> a również nazwy własne na <FLECT>ος</FLECT>, mające więcej niż dwie zgłoski, -utwarzają wołacz za pomocą końcówki <FLECT>ε</FLECT>: +stwarzają wołacz za pomocą końcówki <FLECT>ε</FLECT>: <TABULAR BESTFIT="1" NOFRAME="1"> <ROW> @@ -151,7 +151,7 @@ Wołacz liczby mnogiej wszystkich rzeczowników jest równy mianownikowi. <HEADER>Akcent</HEADER> <PARA> Przy odmianie rzeczowników akcent pada na tę samą zgłoskę, co w -mianowniku liczby pojedynczej, o ile na to zezwolają +mianowniku liczby pojedynczej, o ile na to zezwalają <XREF REF="tonos">reguły ogólne</XREF>, np.: M. <EXAMPLE>σώμα</EXAMPLE>, D. <EXAMPLE>σώματος</EXAMPLE>. </PARA> @@ -641,7 +641,7 @@ samej sylabie co w mianowniku liczby pojedynczej. <HEADER>Rzeczowniki nierównozgłoskowe o 2-ch zakończeniach, r.ż. na <FLECT>η</FLECT></HEADER> <TABULAR SPLIT="-" OR="/" ALTERNATE="1" DICTREF="col:2"> - <TITLE>Odmiana żeczowników na <FLECT>η</FLECT></TITLE> + <TITLE>Odmiana rzeczowników na <FLECT>η</FLECT></TITLE> <ROW> <ITEM>η</ITEM> <ITEM>λέξ-η</ITEM> @@ -858,7 +858,7 @@ powyższej tabeli). równozgłoskowych na <FLECT>ος</FLECT> pada na ostatnią sylabę (<FLECT>ών</FLECT>).</ITEM> <ITEM>W rzeczownikach mających 3 lub więcej zgłosek, akcent przesuwa -się o zgłoskę w prawo w dopełniaczu liczby pojedyńczej oraz mianowniku i bierniku +się o zgłoskę w prawo w dopełniaczu liczby pojedynczej oraz mianowniku i bierniku liczby mnogiej.</ITEM> </ENUMERATE> </SUBSECTION> diff --git a/xml/pl/profora.xml b/xml/pl/profora.xml index c27f8e0..7eecc9e 100644 --- a/xml/pl/profora.xml +++ b/xml/pl/profora.xml @@ -19,14 +19,14 @@ <ITEM>Wymawiamy jak polskie <ALPH>w</ALPH>.</ITEM> <HEADER><ANCHOR ID="gamma" /><SAMP>γ</SAMP></HEADER> - <ITEM>W większości wypadkow wymawiamy jak <ALPH>h</ALPH> + <ITEM>W większości wypadków wymawiamy jak <ALPH>h</ALPH> gardłowe. Przed samogłoskami przednimi <SAMP>γ</SAMP> brzmi jak polskie <ALPH>j</ALPH>, na przykład: <EXAMPLE>γίνομαι</EXAMPLE> -- czytamy <IPA>jiˈnome</IPA>.</ITEM> <HEADER><ANCHOR ID="delta" /><SAMP>δ</SAMP></HEADER> - <ITEM>Wymawiamy jak międzyzęmbowe <ALPH>d</ALPH> w hiszpańskim słowie - <SAMP>médico</SAMP> albo angielske <SAMP>th</SAMP> w słowie + <ITEM>Wymawiamy jak międzyzębowe <ALPH>d</ALPH> w hiszpańskim słowie + <SAMP>médico</SAMP> albo angielskie <SAMP>th</SAMP> w słowie <SAMP>these</SAMP>.</ITEM> <HEADER><SAMP>ζ</SAMP></HEADER> @@ -50,7 +50,7 @@ <ITEM>Wymawia się jak polskie <ALPH>n</ALPH>.</ITEM> <HEADER><SAMP>ξ</SAMP></HEADER> - <ITEM>Wymawia się jal <ALPH>ks</ALPH>. Po spółgłosce <SAMP>ν</SAMP> + <ITEM>Wymawia się jak <ALPH>ks</ALPH>. Po spółgłosce <SAMP>ν</SAMP> wymawia się <ALPH>gz</ALPH>.</ITEM> <HEADER><SAMP>π</SAMP></HEADER> @@ -130,7 +130,7 @@ <PARA> <SAMP>ε</SAMP> wymawia się jak polskie <ALPH>e</ALPH>. Po spółgłoskach <SAMP>κ</SAMP> i <SAMP>χ</SAMP> ten dźwięk się wymawia - bardziej zamknęto, nieco przypominając polskie <ALPH>ie</ALPH> w + w sposób bardziej zamknięty, nieco przypominając polskie <ALPH>ie</ALPH> w słowie <SAMP>kiedy</SAMP>. </PARA> @@ -159,7 +159,7 @@ jak <SAMP>ι</SAMP>.</PARA> <PARA><SAMP>ου</SAMP>: wymawia się jak <ALPH>u</ALPH>.</PARA> -<PARA>Dyftongami fonetycnymi są:</PARA> +<PARA>Dyftongami fonetycznymi są:</PARA> <PARA>Połączenie dowolnej samogłoski z <ALPH>i</ALPH> niezgłoskowym, na przykład: <EXAMPLE>αηδόνι</EXAMPLE>, diff --git a/xml/pl/tonos.xml b/xml/pl/tonos.xml index 58ed34d..151d53a 100644 --- a/xml/pl/tonos.xml +++ b/xml/pl/tonos.xml @@ -13,7 +13,7 @@ <PARA>Wymowa języka greckiego, zmieniała się w przeciągu wieków. Chociaż współczesna greka istotnie odróżnia się od języka -starogreckiego, zachowała ona głowne reguły akcentuacji swego +starogreckiego, zachowała ona główne reguły akcentuacji swego poprzednika. Aby opisać te reguły, wypada najpierw wyjaśnić pojęcie <DFN>iloczasu</DFN> w języku starogreckim. </PARA> @@ -21,7 +21,7 @@ poprzednika. Aby opisać te reguły, wypada najpierw wyjaśnić pojęcie <SECTION> <HEADER>Iloczas w języku starogreckim</HEADER> -<PARA>W starożytności akcent języka greckiego miał character toniczny +<PARA>W starożytności akcent języka greckiego miał charakter toniczny (jak, na przykład, w łacinie czy współczesnym szwedzkim). Język rozdzielał samogłoski krótkie i długie. Takie rozróżnienie nazywamy <DFN>iloczasem</DFN>. Zgodnie z tym, zgłoski mogły być długimi albo @@ -33,7 +33,7 @@ czyli takie, które zawierają samogłoskę długą, oraz <DFN>długie z pozycji</DFN>.</PARA> <PARA>Samogłoskami długimi były: ω, η oraz dyftongi (z nielicznymi -wyjątkami, na przyklad <FLECT>οι</FLECT> w mianowniku l.m. deklinacji +wyjątkami, na przykład <FLECT>οι</FLECT> w mianowniku l.m. deklinacji tematycznej, który jest uważany za krótki).</PARA> <PARA>Samogłoski ε i ο zawsze były długimi. Samogłoski α, ι, υ mogły @@ -48,7 +48,7 @@ być jak krótkimi tak długimi.</PARA> <PARA>Obowiązują następne reguły:</PARA> <ENUMERATE> -<ITEM>Akcent może padać tylko w obrębie trzech ostannich +<ITEM>Akcent może padać tylko w obrębie trzech ostatnich zgłosek.</ITEM> <ITEM>Akcent pada na trzecią zgłoskę tylko jeśli ostatnia zgłoska jest |